آیا واقعاً نسل Z، متولدان ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲، تنبل‌اند یا فقط راه بهتری برای زندگی پیدا کرده‌اند؟

به گزارش رصد 100 به نقل از دیلی میل، کاترین دوولدر، پروفسور اخلاق کاربردی دانشگاه آکسفورد، در مصاحبه‌ای آتشین با تایمز ادعا کرده که این نسل اصلاً تنبل نیست، بلکه در «مدیریت موجه تلاش» (Justified Effort Management) استاد شده‌اند! او می‌گوید بزرگ‌ترها که عاشق کار زیاد و ساعت‌های طولانی‌اند، این نسل را اشتباه قضاوت می‌کنند. اما این حرف‌ها چه معنایی دارد و چرا این‌قدر سر و صدا به پا کرده؟ بیایید با هم بررسی کنیم!

نسل Z: تنبلی یا استراتژی؟

تصور کنید: یک جوان ۲۵ ساله که به جای اضافه‌کاری تا نیمه‌شب، ساعت ۵ عصر کار را تعطیل می‌کند و به باشگاه می‌رود یا با دوستانش وقت می‌گذراند. برای خیلی‌ها این یعنی تنبلی، اما دوولدر می‌گوید نه! او معتقد است نسل Z فقط انرژی‌اش را هوشمندانه خرج می‌کند. این پروفسور آکسفوردی تنبلی را این‌طور تعریف می‌کند: «کسی که بدون دلیل خوب تلاشش را محدود کند.» به نظر او، نسل Z دلیل‌های خوبی دارد: چرا وقتی می‌شود با کار کمتر همان نتیجه را گرفت، خودت را هلاک کنی؟ او می‌گوید: «گاهی کمتر تلاش کردن تنبلی نیست، بلکه عقلانیت است!»

دوولدر با طعنه به نسل‌های قدیمی‌تر که عاشق کار زیادند و به قول خودش «کارزدگی» (Workaholism) را افتخار می‌دانند؛ می‌پرسد: چرا باید کسی را که ترجیح می‌دهد زندگی کند، نه فقط کار، تنبل خطاب کنیم؟ این حرف مثل بمب در شبکه‌های اجتماعی صدا کرد؛ از یک طرف جوان‌ها با ذوق از این دفاع جانانه استقبال کردند و از طرف دیگر، بزرگ‌ترها اخم‌هایشان را در هم کشیدند!

پشت پرده این تغییر: کار یا زندگی؟

نسل Z درست در زمانی وارد بازار کار شده که دنیا عوض شده است. پاندمی، دورکاری و تکنولوژی به آن‌ها نشان داد که می‌شود جور دیگری هم کار کرد. چرا ساعت‌ها پشت میز بشینی وقتی با چند کلیک همان کار را می‌کنی؟ دوولدر می‌گوید این نسل به جای اینکه مثل قدیمی‌ها کار را بت کند، انتخاب‌های استراتژیک می‌کند. مثلاً اگر اضافه‌کاری چیزی به حقوق یا حالشان اضافه نکند، چرا بمانند؟ این رویکرد حتی در داده‌ها هم دیده می‌شود: گزارش‌ها نشان می‌دهند جوان‌ها بیشتر دنبال مشاغلی با انعطاف‌پذیری و تعادل کار-زندگی‌اند تا فقط حقوق بالا.

اما این حرف‌ها برای همه خوشایند نیست. خیلی از کارفرماها شکایت دارند که نسل Z کمتر حاضر است «از جان مایه بگذارد». یکی از مدیران به تایمز گفته: «این‌ها فقط می‌خواهند ساعت بزنند و بروند!» دوولدر جواب می‌دهد که این انتقادها بیشتر از خود منتقدان مطرح می شود تا نسل Z؛ انگار هر که بیشتر کار کند، باارزش‌تر است، حتی اگر خروجی‌اش فرقی نکند!

بحث داغ: تنبل یا تحول‌گرا؟

این حرف‌ها آتش بحثی را روشن کرده که یک طرفش نسل Z ایستاده و می‌گوید: «ما داریم زندگی‌مان را پس می‌گیریم!» و طرف دیگرش قدیمی‌ترها که معتقدند: «این‌ها فقط دنبال راحتی‌اند!» دوولدر اما وسط این میدان ایستاده و می‌گوید قضاوت تنبلی اغلب از «بیش‌ارزش‌گذاری به تلاش و ساعت‌های طولانی» می‌آید، نه از واقعیت. او حتی یک پله جلوتر می‌رود و می‌پرسد: اگر کاری با تلاش کمتر همان نتیجه را بدهد، چرا باید بیشتر زور زد؟

فکرش را بکنید: نسلی که با تکنولوژی بزرگ شده، می‌داند چطور با کمترین زحمت بیشترین بهره را ببرد. از هوش مصنوعی برای نوشتن گزارش گرفته تا دورکاری برای فرار از ترافیک، این‌ها راه‌هایی پیدا کرده‌اند که کار را به زندگی‌شان خدمت کند، نه برعکس. حالا این تنبلی است یا نبوغ؟ شاید هم هر دو!

این ماجرا هنوز داغ است و هرکس نظری دارد. نسل Z از این حمایت کیفش را می‌برد، اما آیا کارفرماها و قدیمی‌ها کوتاه می‌آیند؟ شما کجای این داستان ایستاده‌اید؟