وال کیلمر، بازیگر سرشناس هالیوود که با نقش‌های ماندگارش در فیلم‌هایی چون تاپ گان، بتمن برای همیشه و دورز شناخته می‌شد، در سن ۶۵ سالگی در لس‌آنجلس درگذشت. این ستاره که سال‌ها با مشکلات سلامتی از جمله سرطان گلو دست‌وپنجه نرم کرده بود، سرانجام بر اثر ذات‌الریه چشم از جهان فروبست.

به گزارش رصد 100 به نقل از وب‌سایت دیلی میل، در این پست خبری، به زندگی، حرفه، مبارزه با بیماری و میراث این بازیگر برجسته می‌پردازیم.

مرگ یک آیکون: تأیید خبر توسط دخترش

مرسدس کیلمر، دختر ۳۳ ساله وال کیلمر که از ازدواج او با جوآن ولی (۱۹۸۸-۱۹۹۶) به دنیا آمده، این خبر را به نیویورک تایمز اعلام کرد. او گفت که پدرش روز سه‌شنبه، ۱ آوریل ۲۰۲۵، در لس‌آنجلس بر اثر ذات‌الریه درگذشت. این پایان راه برای بازیگری بود که پس از تشخیص سرطان گلو در سال ۲۰۱۴، با چالش‌های بزرگی روبه‌رو شده بود. وال کیلمر علاوه بر مرسدس، پسری به نام جک (۲۹ ساله) نیز از خود به یادگار گذاشته است.

نبرد با سرطان: از تشخیص تا بهبودی نسبی

وال کیلمر در سال ۲۰۱۴ با تشخیص سرطان گلو مواجه شد، بیماری‌ای که زندگی و حرفه او را به شدت تحت تأثیر قرار داد. او تحت درمان‌های رادیوتراپی و شیمی‌درمانی قرار گرفت و در نهایت به دلیل تورم غدد گلو، مجبور به انجام عمل تراکئوتومی (ایجاد سوراخ مصنوعی در نای برای تنفس) شد. این عمل صدای او را برای همیشه تغییر داد و توانایی تکلمش را به شدت محدود کرد. در مصاحبه‌ای با گود مورنینگ آمریکا در سال ۲۰۲۰، او با طنز تلخی گفت: «دلم برای صدایی که داشتم تنگ شده، و اینکه دیگر مثل دزد دریایی نمی‌خندم.»

با وجود این مشکلات، کیلمر در سال‌های بعد اعلام کرد که از سرطان بهبود یافته است. او حتی در سال ۲۰۲۲ با نقش کوتاهی در تاپ گان: ماوریک به سینما بازگشت و بار دیگر در کنار تام کروز در نقش «آیس‌من» ظاهر شد؛ بازگشتی که هوادارانش را به وجد آورد، هرچند صدای آسیب‌دیده‌اش با فناوری بازسازی شده بود.

حرفه‌ای پرافتخار: از «تاپ گان» تا «بتمن»

وال کیلمر در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ یکی از برجسته‌ترین ستارگان هالیوود بود. او با بازی در نقش «آیس‌من» در فیلم تاپ گان (۱۹۸۶) به شهرت رسید، فیلمی که او را به عنوان رقیب جذاب تام کروز معرفی کرد. در سال ۱۹۹۱، با ایفای نقش جیم موریسون، خواننده گروه دورز، در فیلم دورز به کارگردانی الیور استون، توانایی‌هایش را در نقش‌های پیچیده و عمیق به نمایش گذاشت. منتقدان بازی او را در این فیلم ستودند و آن را یکی از بهترین اجراهای دوران حرفه‌ای‌اش دانستند.

در سال ۱۹۹۵، او نقش بروس وین/بتمن را در بتمن برای همیشه به کارگردانی جوئل شوماخر بر عهده گرفت و جایگزین مایکل کیتون شد. اگرچه این فیلم با نقدهای متفاوتی روبه‌رو شد – جنت ماسلین در نیویورک تایمز او را «محدود شده توسط نقش مرد جدی» خواند و راجر ایبرت او را «کاملاً قابل قبول» توصیف کرد – اما حضور او در این نقش، جایگاهش را به عنوان یک ستاره چندوجهی تثبیت کرد. با این حال، او پس از یک فیلم از این نقش کناره‌گیری کرد و جورج کلونی جایگزینش شد؛ تصمیمی که بعدها به مشکلات پشت صحنه و اختلاف با شوماخر نسبت داده شد.

از دیگر نقش‌های برجسته او می‌توان به بازی در هیت (۱۹۹۵) در کنار رابرت دنیرو و آل پاچینو، و توم‌استون (۱۹۹۳) در نقش داک هالیدی اشاره کرد که تحسین گسترده‌ای به دنبال داشت. اما پس از اوج‌گیری در دهه ۱۹۹۰، درگیری با کارگردان‌ها، شهرت به کمال‌گرایی و چند پروژه ناموفق، مسیر حرفه‌ای او را تحت تأثیر قرار داد.

واکنش‌ها: ادای احترام ستارگان هالیوود

پس از اعلام خبر درگذشت کیلمر، موجی از پیام‌های تسلیت از سوی همکاران و دوستانش در هالیوود منتشر شد. جاش برولین، بازیگر مردان بدون کشور، در پستی احساسی در اینستاگرام نوشت: «خداحافظ رفیق، دلم برات تنگ می‌شه. تو باهوش، شجاع و خلاق بودی؛ از اون آدما دیگه زیاد نمونده.» او عکسی قدیمی از خود و کیلمر را به اشتراک گذاشت و افزود: «امیدوارم تو آسمونا ببینمت.»

جاش گد، بازیگر کمدی، نیز در اینستاگرام نوشت: «وال کیلمر، ممنون که فیلم‌های بچگیم رو تعریف کردی. تو واقعاً یک اسطوره بودی.» برایان لینچ، فیلمنامه‌نویس مینیون‌ها، در شبکه Bluesky او را ستود و گفت: «از تاپ گان تا هیت، هیچ‌کس مثل وال کیلمر نبود.» حساب رسمی تاپ گان در X نیز پیامی منتشر کرد: «یاد وال کیلمر را گرامی می‌داریم که اثری فراموش‌نشدنی در سینما گذاشت.»

آخرین پست مرموز: نشانه‌ای از پایان

کمتر از دو ماه پیش از مرگش، وال کیلمر پستی مرموز در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد که حالا توجه زیادی به خود جلب کرده است. هرچند متن دقیق آن در مقاله ذکر نشده، دیلی میل آن را «تکان‌دهنده» توصیف کرده و نشان‌دهنده حال‌وهوای او در روزهای آخر زندگی‌اش دانسته است. این پست، همراه با مبارزه طولانی‌اش با بیماری، تصویری از مردی را ترسیم می‌کند که با وجود چالش‌ها، تا آخر روحیه خود را حفظ کرده بود.

میراث وال کیلمر: بازیگری که متفاوت بود

وال کیلمر با رفتار غیرقابل پیش‌بینی، کمال‌گرایی و گاه جنجال‌هایش در هالیوود شناخته می‌شد. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۳ با اورنج کانتی رجیستر گفته بود: «وقتی منو به سخت‌گیری متهم می‌کنن، فکر می‌کنم این بهانه‌ایه برای چیزی که اونا خوب انجام ندادن.» اما همین ویژگی‌ها، همراه با استعدادش، او را به بازیگری منحصربه‌فرد تبدیل کرد که هم در کمدی (راز حقیقی)، هم در اکشن (تاپ گان) و هم در درام (دورز) درخشید.

او که جوان‌ترین دانش‌آموز پذیرفته‌شده در مدرسه جولیارد بود، حرفه‌ای پر از فراز و نشیب داشت. از اوج شهرت در دهه ۱۹۹۰ تا دورانی که از هالیوود فاصله گرفت، و سپس بازگشت کوتاه اما تأثیرگذارش در تاپ گان: ماوریک، داستان زندگی‌اش نشان‌دهنده استقامت و پیچیدگی است. مستند وال (۲۰۲۱) که با ویدیوهای شخصی او ساخته شد، نگاهی صمیمی به این مسیر ارائه داد و او را فراتر از یک ستاره سینما، به عنوان یک انسان شکننده اما مقاوم نشان داد.

خداحافظی با یک افسانه

وال کیلمر در ۳۱ دسامبر ۱۹۵۹ به دنیا آمد و در ۱ آوریل ۲۰۲۵ از دنیا رفت، اما میراث او در فیلم‌هایی که نسل‌ها را سرگرم کرد و الهام بخشید، زنده خواهد ماند. مرگ او نه تنها پایان یک نبرد طولانی با بیماری، بلکه خداحافظی با یکی از خاص‌ترین چهره‌های هالیوود است. شما از او چه خاطراتی دارید؟ کدام نقشش برایتان ماندگارتر است؟